Η παρέμβαση αυτή έχει ως σκοπό να φέρει σε επαφή τους μαθητές με τις Συνθήκες δημιουργίας της οντότητας της Ε.Ε. (Συνθήκη της Ρώμης, θέσπιση του Ευρωπαϊκού Συντάγματος, Συνθήκη της Λισσαβόνας). Αφορμή για τη συζήτηση αποτελεί η κοινή αναμνηστική έκδοση του 2007 και το ιταλικό αναμνηστικό κέρμα του 2005.
Η Α΄ Συνθήκη του 1957(Ρώμη)
Το κεντρικό μέρος του κέρματος δείχνει το κείμενο της Συνθήκης γραμμένο σε ανοικτό βιβλίο. Στο φόντο του υπάρχει ένα περίτεχνο σχήμα, το οποίο παραπέμπει στο δάπεδο του Μιχαήλ Άγγελου στην πλατεία του Καπιτωλίου της Ρώμης, σημείο υπογραφής της Συνθήκης. Πάνω από το βιβλίο αναγράφεται η λέξη «ΕΥΡΩΠΗ» στη γλώσσα κάθε χώρας. Στο πάνω μέρος του εσωτερικού δακτυλίου υπάρχει η επιγραφή «50 ΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ» και στο κάτω μέρος το όνομα της χώρας, το σύμβολο του νομισματοκοπείου και η ημερομηνία έκδοσης (2007).
Η Α΄ Συνθήκη της Ρώμης του 1957 υπογράφτηκε στις 25 Μαρτίου 1957 και την υπέγραψαν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Επρόκειτο για συνθήκη σύνδεσης των οικονομιών των χωρών αυτών μέσα από προνόμια μεταφοράς αγαθών και υπηρεσιών και για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.) στην οποία η Ελλάδα εισήλθε το 1981. Σιγά-σιγά προέκυψε η ανάγκη επέκτασης της συνθήκης αυτής και σε άλλους τομείς πλην της οικονομίας: η νέα συμφωνία πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ το 1993 και άλλαξε το όνομα «Ε.Ο.Κ.» σε «Ευρωπαϊκή Ένωση». Μέχρι το 2004, τα μέλη της Ε.Ε. είχαν υπερδιπλασιαστεί, από 12 σε 25. Προέκυψε, επομένως, η ανάγκη για νέα κοινή συνθήκη.
Η Α΄ Συνθήκη της Ρώμης του 1957 υπογράφτηκε στις 25 Μαρτίου 1957 και την υπέγραψαν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Επρόκειτο για συνθήκη σύνδεσης των οικονομιών των χωρών αυτών μέσα από προνόμια μεταφοράς αγαθών και υπηρεσιών και για τον λόγο αυτό δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (Ε.Ο.Κ.) στην οποία η Ελλάδα εισήλθε το 1981. Σιγά-σιγά προέκυψε η ανάγκη επέκτασης της συνθήκης αυτής και σε άλλους τομείς πλην της οικονομίας: η νέα συμφωνία πραγματοποιήθηκε στο Μάαστριχτ το 1993 και άλλαξε το όνομα «Ε.Ο.Κ.» σε «Ευρωπαϊκή Ένωση». Μέχρι το 2004, τα μέλη της Ε.Ε. είχαν υπερδιπλασιαστεί, από 12 σε 25. Προέκυψε, επομένως, η ανάγκη για νέα κοινή συνθήκη.
Η Β΄ Συνθήκη του 2007 (Ρώμη-Λισσαβόνα)
Το 2004 υπογράφτηκε στη Ρώμη η συνθήκη για το Σύνταγμα της Ευρώπης. Έναν χρόνο αργότερα, το 2005, η Ιταλία εξέδωσε αναμνηστικό κέρμα των 2€ για τον ένα χρόνο από την υπογραφή της συνθήκης αυτής.
Στο κέντρο της κυριαρχεί η παράσταση του Δία-ταύρου και της Ευρώπης: η Ευρώπη κρατά ένα φτερό συμβολίζοντας την υπογραφή της συνθήκης, ενώ η παρουσία του Δία παραπέμπει στην αρχέγονη κληρονομιά της Δημοκρατίας από την Ελλάδα. Όπως και στο προηγούμενο κέρμα, συμβολίζεται το νομισματοκοπείο της Ρώμης («R»), το σύμβολο του κράτους («RI» -«Repubblica Italiana») και τα αρχικά του δημιουργού («MCC» - «Maria Carmella Colaneri»). Ο εξωτερικός δακτύλιος του κέρματος αναγράφει τη φράση «COSTITUZIONE EUROPEA» στο κάτω ημικύκλιο, αφήνοντας χώρο στο πάνω μισό για τα δώδεκα αστέρια της Ένωσης. Το βήμα αυτό διήρκεσε 10 λεπτά.
Το Σύνταγμα της Ευρώπης ήταν ένα νομικό κείμενο το οποίο περιελάμβανε όλες τις μέχρι τότε διακρατικές συμφωνίες των χωρών-μελών. Ήρθε στο προσκήνιο ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και η ανάγκη συνδρομής των κρατών-εταίρων σε όποιο μέλος της Ένωσης χρειάζεται βοήθεια. Μετά την κατάρτισή του, το Σύνταγμα δόθηκε προς επικύρωση στα τοπικά κοινοβούλια. Σε άλλες χώρες η συμφωνία ψηφίστηκε κατευθείαν από το κοινοβούλιο (όπως στην Ελλάδα), ενώ σε άλλες χώρες τέθηκε σε δημοψήφισμα (Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Ενώ το ισπανικό και το λουξεμβουργιανό δημοψήφισμα έδωσαν θετική ψήφο στο Σύνταγμα, ο γαλλικός και ο ολλανδικός λαός το απέρριψαν.
Έπειτα από αυτές τις εξελίξεις, συγκροτήθηκε Επιτροπή Σοφών με σκοπό την αναθεώρηση του κειμένου, η οποία έλαβε σάρκα και οστά με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, στις 13 Δεκεμβρίου 2007, ακριβώς 50 χρόνια μετά από τη Συνθήκη της Ρώμης, όπως αναγράφεται στην κοινή αναμνηστική έκδοση.
Στο κέντρο της κυριαρχεί η παράσταση του Δία-ταύρου και της Ευρώπης: η Ευρώπη κρατά ένα φτερό συμβολίζοντας την υπογραφή της συνθήκης, ενώ η παρουσία του Δία παραπέμπει στην αρχέγονη κληρονομιά της Δημοκρατίας από την Ελλάδα. Όπως και στο προηγούμενο κέρμα, συμβολίζεται το νομισματοκοπείο της Ρώμης («R»), το σύμβολο του κράτους («RI» -«Repubblica Italiana») και τα αρχικά του δημιουργού («MCC» - «Maria Carmella Colaneri»). Ο εξωτερικός δακτύλιος του κέρματος αναγράφει τη φράση «COSTITUZIONE EUROPEA» στο κάτω ημικύκλιο, αφήνοντας χώρο στο πάνω μισό για τα δώδεκα αστέρια της Ένωσης. Το βήμα αυτό διήρκεσε 10 λεπτά.
Το Σύνταγμα της Ευρώπης ήταν ένα νομικό κείμενο το οποίο περιελάμβανε όλες τις μέχρι τότε διακρατικές συμφωνίες των χωρών-μελών. Ήρθε στο προσκήνιο ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αλλά και η ανάγκη συνδρομής των κρατών-εταίρων σε όποιο μέλος της Ένωσης χρειάζεται βοήθεια. Μετά την κατάρτισή του, το Σύνταγμα δόθηκε προς επικύρωση στα τοπικά κοινοβούλια. Σε άλλες χώρες η συμφωνία ψηφίστηκε κατευθείαν από το κοινοβούλιο (όπως στην Ελλάδα), ενώ σε άλλες χώρες τέθηκε σε δημοψήφισμα (Ισπανία, Γαλλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο). Ενώ το ισπανικό και το λουξεμβουργιανό δημοψήφισμα έδωσαν θετική ψήφο στο Σύνταγμα, ο γαλλικός και ο ολλανδικός λαός το απέρριψαν.
Έπειτα από αυτές τις εξελίξεις, συγκροτήθηκε Επιτροπή Σοφών με σκοπό την αναθεώρηση του κειμένου, η οποία έλαβε σάρκα και οστά με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας, στις 13 Δεκεμβρίου 2007, ακριβώς 50 χρόνια μετά από τη Συνθήκη της Ρώμης, όπως αναγράφεται στην κοινή αναμνηστική έκδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.